Zat in jouw buik,
sliep op jouw borst.
Heel wat keren,
mocht ik van jullie leren.
Duizenden knuffels en kusjes ontvangen,
een thuis om naar terug te verlangen.
Altijd een veilige haven, een plek om naar terug te gaan,
ook nadat ik allang op eigen benen kon staan.
Later als ik groot ben,
woon ik op mijzelf.
Later als ik groot ben,
kan ik alles zelf.
Eenmaal op kamers,
wat een hard gelach.
Was dit het dan?
Alles doen wat je wilt, dat het mag?
Ik voelde me totaal nog niet volwassen en groot,
heel stiekem wilde ik vaak terug op ouders schoot.
Later als ik groot ben,
kijkend om me heen,
eigen woning, eigen geld,
eigen liefde, is dat wat telt?
Nog heel even en ik ben de bruid,
kleed mama me nog een keer aan,
geeft papa mij weg, symbolisch wel te verstaan.
Klinkt het heel onvolwassen als ik zeg;
Misschien wel groot,
maar toch ook fijn,
te weten dat ik altijd hun kind zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten