Hij zat op een bankje,
ik glimlachte naar hem.
Hij lachte tandeloos terug.
Of mijn pup op schoot mocht.
Tien minuten zat hij de pup te aaien,
tien minuten genieten:
voor pup, voor bankmannetje,
voor mij,
vandaag maakte mijn hondje een wild vreemde blij.
Morgen loop ik weer langs het bejaardentehuis,
ik hoop dat hij er is,
de man zonder tanden,
met verrimpelde honden-aai-handen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten