Het “valkuilen-van-het-gastvrouw-zijn” lijstje

Gisteren was het zover: we gaven een feestje. Om het huis waar we al weer een aantal maanden in wonen te verwarmen. Omdat ik vorige maand 29+5 ben geworden. Omdat het gewoon leuk is om met goede vrienden uit verschillende hoeken & familie samen te zijn.

Een feestje geven is werken. Je hebt er verschillende kwaliteiten voor nodig.

De belangrijkste rol van de gastvrouw is een fris, fruitig ultra uitbundig vrolijke stemming. Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen. Al stond die ene kaars toch net te dicht bij de nieuwe gordijnen, heeft het dotje van een kind van vrienden de kast met opa’s porselein gevonden en tot blokken gedoopt, klettert net nu een volle pot honing op de grond en veroorzaakt de spijkerbroek met gespjes van hippe vriendin een scheur in je nieuwe leren bank, je straalt, je lacht en doet net of het woord “stress” nog nooit in je woordenboek heeft gestaan.

Het moge duidelijk zijn, vlekkeloos verloopt een feestje nooit. De vraag is of dat de bedoeling is. Het mag los, lekker relaxt, de boel de boel laten. Zorgen voor een goede voorbereiding, waaronder de Mise En Place, zodat je zelf ook een leuke avond hebt. Vervolgens loslaten....tja en laat deze perfectionistische (spreekt voor zich) liefdesjunk (grote will to please, Golden Retriever gedrag, altijd op zoek naar bevestiging, goedkeuring) daar nu net heel erg slecht in zijn.

Vandaag, de dag na de avond van het feestje, maak ik een lijstje, zoals het een goed Lijstjes-Meisje betaamd.

Het “valkuilen-van-het-gastvrouw-zijn” lijstje:

• Als je de helft koopt van wat er op je boodschappenlijstje staat heb je genoeg voor 2 feestje. Ik heb altijd veel en veel en veel teveel (lees, na 6 dagen komen de happen onze neuzen uit). Daar kan ik niets aan doen, zo ben ik geconditioneerd. Stuurt mijn moeder mijn vader om een enkele vergeten boodschap, komt hij thuis met minimaal vier boodschappentassen vol om al binnenkomend te zeggen: "het is allemaal langer houdbaar, altijd makkelijk toch, een beetje voorraad in huis?"
• Kookboeken en internet doorspitten op zoek naar recepten voor de meest geweldige Tapas en hapjes is een leuke hobby. Bedenk echter van tevoren hoeveel tijd het kost om al die happen vervolgens ook in elkaar te knutselen. Er bestaat een hele wereld tussen de vervloekte borrelnoot, blokjes kaas met de-van-Nederlandsevlag-voorziene-cocktailprikkers en 20 verschillende happen met een bereidingstijd van om en nabij de zes uur.
• Planning is alles. Vergeet de tijd om jezelf te pimpen niet. Het is erg leuk hoor, perfecte happen, gezellig tot in de puntjes verzorgd huis met bloemen en welkoms teksten op het krijtbord. Enig. Toch jammer als je als gastvrouw dan geen tijd meer had voor jezelf. Dat je als een soort Ma Flodder na een chemische douche nog net de ranzige kook- schoonmaak-kleding uit hebt kunnen doen, maar het haar in een sprieterige knot is gefrut, de nagellak de helft van afgescheurde nagels bedekt en de mascara vegen tot op je knieën rijken.
• Te ruime planning is ook weer niet okay. Als je al om 6:00 uur ‘s ochtends in de keuken staat, met de ogen net open in de knoflook-, uien-, basilicum-, gehaktballetjes-, kaaskletskoppen-, quiches- & muffins-lucht ben je zeker ruim op tijd begonnen. Om aan een stuk door vervolgens het huis te poetsen en als een kip zonder kop rond te rennen. Daardoor voor de verandering op tijd voor douche, kleding, hakken, bling bling, make-up en nagellak. Alleen jammer dat je dan met al je culinaire hoogstandjes, gepimpt en wel in een blinkend gezellig huis staand het gevoel hebt alsof je een nacht hebt doorgehaald tegen de tijd dat je gasten komen. Dat de hele avond in een roes van vechten tegen de slaap aan je voorbij glijdt.
• Maak een lijstje met welke happen je hebt klaargemaakt en waar ze tijdelijk gestald zijn. Voorkomt dat je de dagen daarna allerlei hapjes, hele gerechten en weet ik veel wat voor amuses uit de koelkast / oven / dat ene achteraf kastje haalt. Of weken later, doordat je een vreemde geur achterna gaat en het desbetreffende etenswaar ondertussen beweegt.
• Vergeet het slot niet. De deur van het toilet half open laten als je alleen thuis bent is geen probleem. Als er bezoek is echter wel.
• Sluit ten alle tijden de wasmand hermetisch af. Schattig als de vader van een vriendin enthousiast het cadeautje van de hond aanpakt die zij trots tot op zijn schoot komt brengen. Net jammer als dat een uit de wasmand geviste string blijkt te zijn.
• Nog net niet zeggen dat wat je serveert niet te eten is. “Ik denk dat het niet gelukt is, het stelt niets voor, ik vond het tegen vallen qua smaak, het had er anders uit moeten zien, ik heb het even snel in elkaar geflanst, vorige keer was het lekkerder, het heeft een ranzige nasmaak....” Niet doen. Alleen denken. Glimlach en uitserveren. Mond dicht, ook na een compliment, zo moeilijk kan dat niet zijn.
• Oefenen hoe op cadeautjes te reageren. Nog zo’n tik. Ik weet me nooit een houding te geven als ik cadeautjes krijg. Het zweet breekt me al uit als ik cadeaupapier zie. Laat staan een cadeau aangeboden krijgen door een hele groep. Dat jij dan in het midden van de kring staat, alle ogen op je gericht als ware het een auditie bij Xfactor met 6 Gordons achter de jurytafel. Onmogelijk om echt spontaan en enthousiast te reageren, hoe blij je ook met de inhoud van het pakje bent.

Nog beter dan een lijstje maken om valkuilen te voorkomen is je eigen valkuilen te erkennen en herkennen. Het was geweldig gisteren. Iedereen zo bij elkaar. Ik houd ervan. Ik ben vandaag al begonnen met een hapjes-lijst-voor-het-eerst-volgende-feestje samen te stellen. En wat voor tafelversiering ik dan wil. Ik kan niet wachten.